Via Kaalheide naar... Lechia Gdansk

Paspoort Haydary:
Leeftijd: 23
Geboorteplaats: Heerlen
Lengte: 1,71m
Jaren Roda JC Voetbalacademie: 12
Positie: Rechtsbuiten

Via het jeugdplan kwam Haydary bij Roda JC terecht. Vanuit daar stroomde hij door naar de E1 (nu O10). “Uiteindelijk heb ik de gehele jeugdopleiding doorlopen tot mijn negentiende." Vertelt hij. In die twaalf jaren heeft Omran verschillende trainers gehad. “Onder andere René Trost, John Ortmans en Dominik Vergoossen. Van John en Dominik heb ik het meeste geleerd. John was mijn trainer in de B-jeugd, Dominik in de A-jeugd. Dat jaar scoorde ik iedere week en Dominik bouwde het team als het ware echt om mij heen. Hij had echt een visie voor ogen met mij. Zo kan ik me bijvoorbeeld nog een wedstrijd herinneren waarbij mijn vader vanaf de zijlijn riep dat ik eens moest meeverdedigen. Dominik zei vervolgens dat ik helemaal niet moest meeverdedigen, maar op de helft van de tegenstander moest blijven voor de counter. Naar wie luister je dan"? Vraagt hij zichzelf nog wel eens af met een knipoog. Haydary ziet Vergoossen ook als de trainer die het beste uit hemzelf heeft gehaald. “Al wil ik John Ortmans echt niet te kort doen. Hij was belangrijk voor mij zowel binnen als buiten het veld. Ik spreek beide trainers overigens ook nog steeds."

Haydary hoort bij een lichting waarvan een aantal spelers wel hun debuut voor het eerste elftal van Roda JC hebben mogen maken. “Best veel jongens met wie ik heb samen gespeeld, hebben of bij de selectie van het eerste gezeten of zelfs hun officiële debuut mogen maken. Je moet dan denken aan bijvoorbeeld Mart Remans, Pepijn Schlösser of Nicky Souren. Deze jongens zijn ook gewoon mijn vrienden. Voor de coronacrisis spraken we ook altijd af als ik weer terug in Nederland was of als we vakantie hadden." Het beste jaar van Haydary bij Roda JC was in de A-jeugd. Zoals gezegd was Dominik Vergoossen dat jaar zijn trainer. “We speelden eredivisie en ik scoorde dertig keer. Onder andere vier keer in de uitwedstrijd tegen Ajax." Bij Ajax zagen we in dat jaar onder meer Kaj Sierhuis (oud Ajax-1 en FC Groningen). “Als hij dat seizoen niet bijna veertig doelpunten had gemaakt, was ik topscorer van de competitie geworden. Uiteindelijk werden we als team derde. Ik denk dat dat voor een club als Roda JC een hele knappe prestatie is. In die periode vond ik ook dat ik een kans bij het eerste verdiende. Daar speelde toen Dani Schahin in de spits. Hij was een grote, sterke speler. In mijn team speelde ik samen met Oleg Cheprassov – een dezelfde soort speler speler als Schahin. Ik had dus prima op dezelfde wijze bij het eerste kunnen spelen. De aanvaller haalt een voorbeeld aan over een speler bij zijn huidige club in Polen. “Bij ons speelt een jongen van vijftien. Die maakt binnenkort waarschijnlijk de stap naar Bologna in Italië. Die jongen had zich nooit zo kunnen ontwikkelen als ze hem hier steeds bij de O16 of O17 hadden laten spelen. Het al eerder mogen meetrainen was iets wat de 23-jarige zelf bij Roda JC ook graag gewild had. De vleugelspeler vind het goed dat er nu wel meer spelers zijn die een kans krijgen bij het eerste elftal. “Het is goed om te zien dat er meer spelers uit de eigen Voetbalacademie bij de selectie van het eerste elftal zitten."



Vertrek
Bij een eerste elftal ligt niet alleen het tempo hoger dan in de jeugd, maar spelers corrigeren elkaar ook vaker als er iets fout gaat. Dit leerde Haydary pas toen hij vertrok naar FC Emmen. “Daar moest ik echt twee maanden wennen aan de cultuur van seniorenvoetbal en het niveau." In de zomer van 2017 besloot de creatieve aanvaller Roda JC dus te verlaten. Hij zag andere spelers wel meetrainen met het eerste elftal of Jong Roda JC. “Ik wilde ook gewoon weten of ik het niveau aan zou kunnen." Uiteindelijk vroeg hij zijn zaakwaarnemer uit te kijken naar een andere club. Doordat hij goede statistieken kon overleggen waren er een aantal clubs geïnteresseerd. “Het verhaal van FC Emmen was uiteindelijk het beste, waardoor ik voor hen heb gekozen. De club bood me een contract voor een jaar waarin ik mezelf mocht bewijzen. Dit was precies wat ik graag wilden. Mezelf laten zien." In Emmen begon Haydary goed. Hij was goed voor drie doelpunten en drie assists in zeven wedstrijden, maar na de winterstop speelde hij nog maar nauwelijks. “Er werden in de transferperiode een aantal nieuwe spelers aangetrokken en er kwamen ook wat spelers terug van een blessure. Hierdoor belande ik uiteindelijk op het tweede plan." Uiteindelijk maakt hij de overstap naar FC Dordrecht, terwijl hij ook langer bij FC Emmen had kunnen blijven. “Ik denk dat dit de grootste fout van mijn carrière tot nu toe is. Ik had toen nog twee jaar in Drenthe kunnen blijven en achteraf gezegd had ik dat moeten doen. Zeker toen ik zag dat de club promoveerde naar de eredivisie." Bij FC Dordrecht beleefde hij geen fijne periode. “Ik heb er maar een half jaar gespeeld, maar wel drie verschillende trainers gehad. Het ging, omdat ik toch geregeld speelde, nog wel redelijk, al was dit niet altijd in de basis."



International
In dezelfde zomer dat hij vertrok bij FC Emmen maakte Haydary wel zijn debuut voor het nationale elftal van Afghanistan. “Toen ik jonger was dacht ik nooit aan een carrière bij de het nationale team van Afghanistan. Als je ouder word ga je wel anders denken en word je ook realistischer. Toen zij mij vroegen was dat een kans voor mij om een interlandcarrière te starten. Ik spreek thuis ook gewoon Afghaans met mijn ouders dus er was ook geen sprake van een taalbarrière. De trainer is ook half Nederlands, dus als ik het niet verstond, kon hij me ook altijd nog helpen." De teller staat inmiddels op vijf interlands waarvan hij de laatste op 19 november 2019 tegen Qatar speelde. “Die wedstrijd miste ik nog een strafschop en uiteindelijk verloren we met 1-0. Heel jammer, want Afghanistan is maar een klein voetballand en Qatar is de kampioen van Azië. Een goed resultaat was dus heel mooi geweest" Door de coronacrisis zijn alle wedstrijden van Afghanistan afgelast. “Afgelopen december is het team wel op trainingskamp gegaan naar Dubai, maar ik mocht van de trainer mijn familie opzoeken." De eerstvolgende wedstrijd voor de WK-kwalificatie spelen ze op 25 maart tegen Bangladesh. “Dan ben ik er gewoon weer bij." Bij Afghanistan speelt hij samen met Farshad Noor, een oud-Roda JC-speler en op dit moment clubloos. De ploeg staat derde in een poule met onder andere Qatar en Oman.

Polen
Na een halfjaar clubloos te zijn geweest vertrok de inmiddels Afghaans international naar Olimpia Grudziadz. Een club die uitkomt op het tweede niveau van Polen. In eerste instantie leek het er helemaal niet op dat Haydary naar Oost-Europa zou trekken. De aanvaller had namelijk zijn zinnen gezet op een transfer naar Australië. Door een beperking op het aantal buitenlandse spelers ketste die transfer uiteindelijk af. “Achteraf was het heel dom alleen maar te wachten op het moment wanneer ik naar Australië kon gaan. Adelaide United was de club waar ik zou gaan spelen en zij had op het einde van de transferperiode teveel buitenlandse spelers in de selectie om mij binnen te halen. Het sluiten van de transfermarkt zorgde er toen voor dat ik clubloos raakte. Ik had toen bij andere clubs kunnen meetrainen, maar heb er toen zelf voor gekozen om met een personal trainer aan de slag te gaan. Ergens een halfjaar trainen zonder wedstrijden te spelen zag ik niet zitten. Dat is ook niet fijn voor de spelers van die club." Uiteindelijk vertrok hij dus toch naar Polen. “Toen ik naar Polen ging had ik een heel somber beeld van het land. Het enige wat ik ervan wist, had ik op school geleerd tijdens de geschiedenislessen over de Tweede Wereldoorlog. Nu ik er woon kan ik zeggen dat het veel op Nederland lijkt. Ik woon in een grote stad aan het water en heb het prima naar mijn zin." De Poolse taal is hij echter nog niet machtig. “Ik begrijp de trainer wanneer hij iets uitlegt, maar dat is het ook wel. Ik vind het een hele moeilijke taal."

In het begin van 2020 verkaste Haydary naar Lechia Gdansk. Daar speelde hij dit seizoen tot nu toe alle wedstrijden. Toch is de buitenspeler niet helemaal tevreden. “Ik speel inderdaad alles, maar mijn cijfers moeten beter. Ik heb nu pas één doelpunt gescoord en twee assists gegeven. Ik heb wel nog drie strafschoppen meegekregen, maar die worden niet geteld als assist. Verder ben ik wel heel tevreden over het feit dat ik hier een vaste waarde ben. Ik weet ook dat wanneer ik hier een goed seizoen speel, ik een stap kan maken naar een grotere competitie." De Afghaan is dan ook ambitieus genoeg. “Mijn droomclub is Real Madrid, maar dat is voor iedereen zo, denk ik. Verder moet je natuurlijk ook realistisch zijn en dan denk ik dat Champions League spelen een reëel doel is." Haydary kijkt dan ook naar een oud ploeggenoot bij Lechia Gdansk. “De speler die hier eerst op mijn plaats speelde is verkocht aan Sassuolo, een subtopper in de Serie A. Dat is voor mij het bewijs dat ik vanuit hier een mooie stap kan maken me mezelf kan ontwikkelen."



Roda JC
Haydary sluit niet uit dat hij ooit nog terugkeert bij Roda JC. “Op dit moment is dat geen optie. Het gaat goed met mijn carrière en dan is een transfer naar Roda JC, in de eerste divisie, een stap omlaag. Als de club promoveert naar de eredivisie is het natuurlijk een ander verhaal." Uiteindelijk zou hij het mooi vinden om het shirt van Roda JC te dragen. “Zoals ik al zei heb ik de gehele Voetbalacademie doorlopen. Het liefst was ik mijn carrière bij Roda JC begonnen en had ik vanuit daar stappen omhoog gemaakt."

Voor de huidige Voetbalacademiespelers heeft hij voldoende tips. “Het is heel cliché maar hard werken hoort erbij. Ook goed slapen en eten is heel belangrijk." Zelf kan hij zich voorstellen dat spelers de pass en trap oefeningen niet leuk vinden. “Probeer deze toch altijd honderd procent geconcentreerd te doen en probeer iedere bal goed te spelen. De bal goed inspelen is gewoon heel belangrijk. Zeker straks bij de senioren." Lachend vertelt hij nog hoe hij in zijn tijd bij de Voetbalacademie op zijn kamer een blaadje op zijn kast had hangen. “Hierop stond het aantal wedstrijden wat ik gespeeld had en het aantal doelpunten wat ik gescoord had. Zolang het aantal doelpunten hoger was dan het aantal wedstrijden, was ik tevreden. Achteraf stelde ik mezelf natuurlijk te hoge eisen. Als ik dat nu zou doen zou ik niet snel meer tevreden zijn."